"Jak powietrze" Agata Czykierda-Grabowska

Dzięki Book Tour zorganizowanemu przez Kasię z Poligonu domowego miałam możliwość przeczytać rewelacyjną książkę, która właśnie się ukazała na rynku kięgarskim.
Na początku napiszę, że sam pomysł takiej zabawy blogowej jest świetny i już zapisałam się na kolejną taką sztafetę ;)

"Jak powietrze" Agata Czykierda-Grabowska wyd.OMGBooks

Zwykła dziewczyna, zwykły chłopak, niezwykła miłość.
Niektórym może się wydawać, że Oliwii niczego nie brakuje – przystojny chłopak, świetne studia, wieczory spędzane w warszawskich klubach. Ale gdy los stawia na jej drodze Dominika, w jego bursztynowych oczach dziewczyna dostrzega coś, czego nie dał jej wcześniej nikt inny.
Dominik mieszka w obskurnej kamienicy na Pradze i musi zajmować się młodszym rodzeństwem. W jego życiu nie ma miejsca na rozrywki ani nawet na marzenia.
Choć pochodzą z dwóch różnych światów, wkrótce okazuje się, że nie mogą bez siebie żyć. On przynosi jej długo oczekiwany spokój, ona jest dla niego jak powietrze.
Ale czy taka miłość ma szanse przetrwać?
Czy Dominik potrafi odciąć się od bolesnej przeszłości?
Czy da się żyć bez powietrza?

7/2016

Za książkami w kórych opisana jest współczesna rzeczywistość raczej nie przepadam, od takich historii są Fakty i Wiadomości, w powieści szukam przeniesienia do wymyślonego najlepiej dawnego świata. Tym razem coś mnie jednak przyciągało (chyba okładka;) bo choć raczej to nie powinien być wyznacznik to ja uwielbiam książki z ładną okładką) i całe szczęście bo opowieść jest cudownie napisana i na długo zagości w mojej pamięci.
Zwyczajne, realne życie, czasami bardzo trudne, ale pełne barw i emocji których w codziennym zabieganiu nie widzimy, a tu autorka pięknie je opisuje i zmusza do zastanowienia. Myślą jaka mi nieustannie towarzyszyła przy czytaniu, było to jak wiele problemów można zaoszczędzić sobie i bliskim, jak się ze sobą rozmawia.
Książka warta przeczytania.
Na koniec kilka pięknych myśli, które bardzo mi się spodobały :
"Chociaż mieszkali skromnie, a nawet biednie, mieszkanie było bogate w miłość i ciepło. Oliwia wierzyła, że takie uczucia potrafią osiadać na przedmiotach jak niewidzialny pył, który przy każdym ruchu wzbija się w powietrze."
"To samotność wyniszczała ludzi najbardziej."
"Nic nie umiera ostatecznie, bo życie to energia, którą wypełniamy nasze ciała. Ciała znikają, ale to, kim jesteśmy nigdy nie odejdzie."